Wielki Piątek jest dniem głębokiego smutku, który jednak nie jest pozbawiony chrześcijańskiej nadziei. Ale wspomnienie tego, co wycierpiał dla nas Chrystus, nie może nie powodować w nas żalu z powodu naszego udziału w grzechach, które wziął na siebie Jezus.
Nabożeństwo Męki Pańskiej
Nabożeństwo Męki Pańskiej odbywa się w godzinach popołudniowych. Najlepiej by było, żeby rozpoczęło się około godziny trzeciej, czyli w godzinie ukrzyżowania Chrystusa. W naszej parafii tradycyjnie odbywa się o godzinie 18.00. Nabożeństwo składa się z trzech części: liturgii słowa, adoracji krzyża i Komunii świętej.
Liturgia słowa
Nabożeństwo zaczyna się skromnie. Ksiądz wraz z ministrantami w milczeniu podchodzą do ołtarza. Kapłan zgodnie ze starożytnym obyczajem kładzie się krzyżem. Przez chwilę wszyscy modlą się w ciszy. Potem ksiądz odczytuje modlitwę na rozpoczęcie. Wszyscy siadają, aby wysłuchać czytań.
W dziesięciu wezwaniach modlitwa powszechnej Kościół obejmuje świat i gorąco błaga w intencji całego rodzaju ludzkiego. Ta modlitwa jest uniwersalna – dotyczy wszystkich ludzi bo Chrystus gestem rozciągniętych na Krzyżu rąk objął cały świat. Cztery końce Krzyża wskazują cztery strony świata.
Adoracja Krzyża
W Wielki Piątek nie jest sprawowana Ofiara eucharystyczna. W jej miejsce mamy nabożeństwo adoracji krzyża. Brak tego dnia Ofiary eucharystycznej uświadamia nam głęboką więź Mszy z ofiarą dopełnioną na Kalwarii. Tego dnia spojrzenie Kościoła koncentruje się na Kalwarii, gdzie Chrystus oddał swoje życie dla odkupienia naszych grzechów.
Rytuał adoracji krzyża ma dwie formy. Celebrans może wybrać tę, którą uważa za bardziej odpowiednią. Pierwsza polega na stopniowym odsłanianiu krzyża. W drugim przypadku mamy uroczystą procesję od drzwi kościoła z odsłoniętym krzyżem. Kapłan lub diakon niesie krzyż w asyście ministrantów z zapalonymi świecami. W drodze do ołtarza są trzy stacje, podczas którychadoruje się wnoszony krzyż. Zaraz przy wejściu, na środku kościoła i na początku prezbiterium kapłan niosący krzyż zatrzymuje się, podnosi go w górę i śpiewa: „Oto drzewo krzyża”.
W czasie, kiedy wierni podchodzą, aby pocałować krzyż, śpiewane są lub recytowane teksty odpowiednie na tę chwilę. Niektóre z nich pochodzą z czasów starożytnych.
Krzyż jest „źródłem wszystkich błogosławieństw, przyczyną wszystkich łask”.
Rytuał Komunii św.
Rytuał Komunii zaczyna się od nakrycia ołtarza i położenia na nim korporału i mszału. Przynosi się na ołtarz Hostie konsekrowane podczasMszy św. Ostatniej Wieczerzy. Kapłanowi towarzyszą ministranci z zapalonymi świecami.
W tym dniu przypominamy sobie związek pomiędzy Komunią sakramentalną a męką i śmiercią Chrystusa. Św. Paweł napomina: Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie(1 Kor 11,25–26).
Eucharystia to nie tylko głoszenie, ale także udział w śmierci Chrystusa (por. 1 Kor 10,15–16). Komunia św. w Wielki Piątek w sposób uprzywilejowany głosi mękę i śmierć Pańską oraz umożliwia nam i złączenie się Ofiarą Chrystusa a także obdarza nas udziałem w owocach tej ofiary.
Po przyjęciu Komunii św. dobrze jest trwać w cichej modlitwie. Kapłan i wierni kontemplują wtedy przyjęty sakrament, dziękują Panu za cudownąpamiątkę Jego męki i śmierci, a także zadatek przyszłej chwały.
Ołtarz pozostaje ogołocony a tabernakulum puste. W prezbiterium nie ma kwiatów ani innych ozdób. W żaden inny dzień nasz kościół nie jest tak surowy. Naszej uwaga jest skupiona na ołtarzu, krzyżu i Pamiątce Ofiary.
Liturgia Wielkiego Piątku kończy się w milczeniu po przeniesieniu Najświętszego Sakramentu do kaplicy Grobu Pańskiego.